Een voorste kruisband scheuren – het gebeurt vaak in een split second. Een draai, een landing, een botsing. Je voelt het direct: dit is mis. Instabiliteit in je knie, soms een knak of een gevoel van ‘wegzakken’. En dan begint het: onderzoeken, diagnose, vaak een operatie… en daarna een revalidatietraject dat maanden duurt. En dat traject is pittig. Niet alleen fysiek – maar zeker ook mentaal.

Wat ik vaak zie, is dat sporters hun identiteit kwijtraken in dit proces. Je gaat van intensief trainen en wedstrijden spelen naar krukken, zwelling, onzekerheid. Alles staat ineens stil. En dan komt de twijfel: “Ga ik ooit nog hetzelfde durven?”

Die vraag is niet raar – het is juist heel normaal. Want een blessure aan je kruisband raakt niet alleen je knie. Het raakt je vertrouwen in je hele lijf. In je beweging. In je explosiviteit. In wat je durft.